Ημέρα ένδοξης ιστορίας είναι η σημερινή για τον Ολυμπιακό Βόλου, καθώς στις 27/4/1955, πριν από 68 χρόνια, επετεύχθη απίστευτη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στην ΑΕΚ στην Αθήνα, λίγες ημέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό για την πόλη του Βόλου.
Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού Βόλου έπαιξαν για τη φανέλα και την πόλη και συγκέντρωσαν τον θαυμασμό όλης της φίλαθλης Ελλάδας, ενώ τρεις μέρες ήταν πρωτοσέλιδο!
Σε σχετικό ρετρό αφιέρωμα πριν χρόνια γράφτηκαν τα εξής: Στις 27 Απριλίου 1955, οι πρόσφατα χτυπημένοι από τον σεισμό παίκτες του Ολυμπιακού Βόλου απέκλεισαν την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια σε αγώνα για τους 16 του Κυπέλλου Ελλάδος!
Το χτύπημα του εγκέλαδου στον Βόλο στις 19 Απριλίου 1955 έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα ισχυρότερα που έπληξαν τη χώρα μας. Ο απολογισμός ήταν τραγικός: 37 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, χιλιάδες άστεγοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 10.047 οικήματα που αριθμούσε τότε η πόλη, τα 8.352 υπέστησαν σοβαρές υλικές ζημιές και τα περισσότερα ήταν μη κατοικήσιμα, ενώ άλλα 459 καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Ανάμεσα στα κτίσματα που κατέρρευσαν ήταν και η λέσχη του Ολυμπιακού Βόλου. Η ομάδα που είχε προσφέρει μεγάλη χαρά στην πόλη με την πρόκρισή της στην τελική φάση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος επί της ισχυρής Δόξας Δράμας, με δύο νίκες μάλιστα (3-2 και 2-1), είχε δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα.
Πολλοί παίκτες της ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες άστεγους της πόλης και, μοιραία, οι υποχρεώσεις τους είχαν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Ακόμα κι αυτός ο μεγάλος αγώνας με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, για τη φάση των «16» του Κυπέλλου Ελλάδας. Εννέα ημέρες πριν τον σεισμό ο Ολυμπιακός είχε υποδεχθεί την «Ένωση» στον Βόλο και την είχε απειλήσει σοβαρά με αποκλεισμό.
Αν και προηγήθηκε με γκολ του Μιχάλη Βατάλα στο 13’, αλλά ακριβώς στην εκπνοή ο Λάκης Εμμανουηλίδης ισοφάρισε σε 1-1, οδηγώντας το ματς σε επαναληπτικό στην έδρα της ΑΕΚ (κατά τα αγγλικά πρότυπα). Παρά την ατυχία, στον Βόλο εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι η πρόκριση ήταν εφικτή με νίκη στην Αθήνα και προετοιμάζονταν σκληρά γι’ αυτήν. Μέχρι που ήρθε ο σεισμός…
Όπως ήταν λογικό, για κάποιες μέρες ήταν αβέβαιο ακόμα και το ταξίδι του Ολυμπιακού Βόλου στην Αθήνα για τη ρεβάνς. Όμως, στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τις 27 Απριλίου, κατέστη εφικτή μία πρόχειρη ανασύνταξη, ώστε η ομάδα να εκπληρώσει την ανειλημμένη υποχρέωση. Ο προπονητής, Κώστας Ζώγας, και οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που φορούσαν τότε τα ερυθρόλευκα, όπως ο Τσιγαρίδας, ο Δημητρακόπουλος, ο Παπαζήσης, ο Δημόπουλος και οι αδελφοί Βλαχάβα, προετοιμάστηκαν όπως-όπως για το μεγάλο παιχνίδι, το οποίο, μες στα προβλήματα που ξαφνικά είχαν αποκτήσει στο κεφάλι τους, παρέμενε γι’ αυτούς σπουδαίο.
Σπουδαία, όμως, ήταν και για τους Αθηναίους η παρουσία των Βολιωτών ποδοσφαιριστών στην πρωτεύουσα. Η περιπέτεια των κατοίκων του Βόλου είχε συγκινήσει όλη την Ελλάδα και η αποστολή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης απ’ όλες τις γωνιές της χώρας προς τους σεισμοπαθείς συνεχιζόταν καθημερινά.
Η διοίκηση της ΑΕΚ υποδέχθηκε θερμά τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, ενώ οι εφημερίδες καλούσαν τον κόσμο να πάει στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, για να τους εμψυχώσει. Μόνο και μόνο για το γεγονός ότι είχαν αφήσει πίσω τους άστεγους συγγενείς τους, για να παίξουν μπάλα. Για τη φανέλα και την πόλη τους και όχι για τα χρήματα.
Ήταν πραγματικά από τις περιπτώσεις που η συμμετοχή και μόνο είχε τεράστια αξία, αλλά να που στο τέλος ήρθε και η νίκη! Το γκολ του Βασίλη Δημητρακόπουλου στο 82’ με κοντινό σουτ έδωσε προβάδισμα στον Ολυμπιακό Βόλου και προκάλεσε δέος στους 7.000 θεατές στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Και οι εντυπωσιακές αποκρούσεις του τερματοφύλακα, Πάρη Τσιγαρίδα, έμελλε να το διατηρήσουν μέχρι τέλους. Μάλιστα, στο 70’ ο Βογιατζής πέτυχε και δεύτερο γκολ για τους Βολιώτες , το οποίο όμως κακώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ από τον διαιτητή. Και το 0-1, όμως, ήταν αρκετό. Η μεγάλη ΑΕΚ των διεθνών Κώστα Πούλη, Γιάννη Κανάκη, Ανδρέα Σταματιάδη και Λάκη Εμμανουηλίδη, φιναλίστ του 1953 και νικήτρια του Κυπέλλου το 1956, είχε μείνει εκτός από τους ηρωικούς σεισμοπαθείς Βολιώτες, οι οποίοι είχαν γράψει μία από τις ομορφότερες ιστορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου…
«Η ψυχολογία μας δεν ήταν καλή, λόγω της άσχημης κατάστασης που είχαμε αφήσει πίσω μας στον Βόλο. Όταν όμως έφτασε η ώρα να αρχίσει το παιχνίδι, σκεφτόμασταν μόνο τη νίκη», είχε δηλώσει ένας από τους έντεκα ήρωες του Ολυμπιακού, ο Βάιος Δημόπουλος, το 2005, για την επέτειο της ιστορικής νίκης. Νεοσύλλεκτος στο Πολεμικό Ναυτικό ο ίδιος, αισθανόταν ακόμα πιο άσχημα που ήταν μακριά από τους δικούς του.
Έπαιξε, όμως, στο ματς και ήταν από τους διακριθέντες. Η πρόκριση του Ολυμπιακού Βόλου επί της ΑΕΚ το ’55 φανέρωσε ίσως για πρώτη φορά τη δύναμη που ασκούσε το ποδόσφαιρο στην ελληνική κοινωνία.
Άνθρωποι που βίωναν δύσκολες στιγμές καθημερινά λόγω της καταστροφής, είχαν πάρει χαρά και κουράγιο από τη νίκη έντεκα συμπολιτών τους που κλοτσούσαν μία μπάλα με κοντά παντελονάκια. Οπωσδήποτε δεν άλλαξε κάτι εντυπωσιακά στη ζωή τους εκείνες τις μέρες, αλλά έστω κι ένα μικρό χαμόγελο να πρόσφερε στο βασανισμένο πρόσωπο κάθε Βολιώτη αυτή η νίκη, δεν ήταν και λίγο.
Τώρα 68 χρόνια μετά ο Ολυμπιακός Βόλου θυμάται τα ένδοξα και μπαίνει σε νέα μαύρη σελίδα με τον υποβιβασμό για πρώτη φορά στα τοπικά πρωταθλήματα, ενώ και στην σύγχρονη ιστορία έχει καταγράψει μια μεγάλη νίκη επί της ΑΕΚ.
Μάλιστα μέχρι τον Γενάρη του 2011 και το σπουδαίο 0-4 (12’ Σανκαρέ, 19’ Ουμπίντες, 61’ Μόνχε, 80’ Καπετάνος), παίζοντας με την ΑΕΚ στην Αθήνα στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός είχε μόνο ήττες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου