Γιώργος Καραμίχαλος: «Ο Ολυμπιακός Βόλου είναι πάντα «μεγάλος» σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται

Συνεχίζεται η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει ο Α.Σ. Ολυμπιακός Βόλου 1937, όπου διαμέσου της επίσημης ιστοσελίδας του ποδοσφαιρικού τμήματος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προσπαθεί να αναδείξει θέματα, συνεντεύξεις και ιστορίες που αφορούν τον μεγάλο Σύλλογό μας, σε μια προσπάθεια να μείνει ζωντανή η ιστορία του Ολυμπιακού Βόλου.

Είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους μεγαλύτερους να θυμηθούν τα επιτεύγματα της ομάδας μας και για τους νεότερους να τα μάθουν.

Κύριος στόχος όμως,  είναι να καταστεί σαφές προς όλους, ότι ο Ολυμπιακός Βόλου δεν είναι μόνο μία ομάδα, αλλά αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο αυτής της κοινωνίας.

Σήμερα, το www.olympiakosvolou.com θυμάται έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή, που αναδείχθηκε από τα σπλάχνα του Ολυμπιακού Βόλου και ακολούθησε μία αξιοζήλευτη πορεία, τον Γιώργο Καραμίχαλο, ο οποίος πλέον υπηρετεί την ομάδα μέσα από τον Σύλλογο παλαιμάχων.

Το αφιέρωμα που ακολουθεί δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2013 στο περιοδικό Red Team, το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα περιοδικό του Α.Σ. Ολυμπιακός Βόλου 1937.

Γιώργος Καραμίχαλος «Ο Ολυμπιακός Βόλου είναι πάντα «μεγάλος» σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται»

 

Γεννήθηκε από τα σπλάχνα του Ολυμπιακού Βόλου. Σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε να παίζει στην ομάδα του Ολυμπιακού και το 1977 «ανέβηκε» στους μεγάλους! Ο Γιώργος Καραμίχαλος ήταν από τους τελευταίους παίκτες του Ολυμπιακού Βόλου, που προήλθε από την μεγάλη αυτή οικογένεια. Η πορεία του υπήρξε μεγάλη, αν και ο ίδιος ήθελε περισσότερες επιτυχία και περισσότερες συμμετοχές σε ομάδες της Α’ Εθνικής. Πλέον, από το Σύλλογο Παλαιμάχων βρίσκεται στις κερκίδες του ΕΑΚ στηρίζοντας την ομάδα της καρδιάς του. Την ομάδα, που όπου κι αν πήγε να παίξει, γυρνούσε πάντα σ’ εκείνη. Πιστεύει πως ο ποδοσφαιριστής γεννιέται. Θέλει ταλέντο και μόνο ένα 20% έρχεται με την προπόνηση. Λέει μάλιστα χαρακτηριστικά πως «Αυτός που παίζει μπάλα, έχει γεννηθεί ποδοσφαιριστής». Όσο για την ομάδα της καρδιάς του… τα λόγια συνοψίζονται σε μία  φράση «Ο Ολυμπιακός Βόλου είναι πάντα «μεγάλος», σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται».

Πότε ξεκινήσατε την μπάλα;

Ξεκίνησα από τους μικρούς του Ολυμπιακού Βόλου το 1974 σε ηλικία 12 ετών. Λίγα χρόνια μετά, το 1977 πήγα στην πρώτη ομάδα, ενώ το πρώτο μου παιχνίδι ήταν το 1978 με τα Τρίκαλα. Ακόμη θυμάμαι εκείνη τη μέρα που πάτησα το γήπεδο με τη φανέλα του Ολυμπιακού Βόλου. Ζούσα ένα όνειρο! Είναι αξέχαστη η στιγμή αυτή. Τόσο εγώ, όσο και η οικογένειά μου, οι συγγενείς μου, οι φίλοι μου, που ήταν όλοι Ολυμπιακοί αισθάνθηκαν περήφανοι με την παρουσία μου στον Ολυμπιακό Βόλου. Θέλω όμως να μιλήσω και για δύο προπονητές που καθόρισαν την πορεία μου. Ο Βασίλης Δημητρακόπουλος που πιστεύω πως ήταν 100 χρόνια μπροστά από την εποχή του και ο Αντώνης Παπάς, που με προώθησε στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Η ποδοσφαιρική σας πορεία είναι μακρά. Αναμένατε πως θα υπήρξε αυτή η εξέλιξη;

Ειλικρινά πιστεύω πως η πορεία μου θα μπορούσε να ήταν καλύτερη. Διάφορες συγκυρίες έπαιξαν το δικό τους ρόλο και δεν κατάφερα να υλοποιήσω όλα αυτά που ονειρευόμουν. Έπαιξα όμως. Έμεινα πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό Βόλου και το 1982 πήγα στον Μακεδονικό με τη μεγαλύτερη μεταγραφή που είχε κάνει ποτέ ο Ολυμπιακός Βόλου. 11 εκατομμύρια! Τότε ήταν αμύθητα χρήματα! Έμεινα στον Μακεδονικό δύο χρόνια κι έπειτα πήγα στον Πανιώνιο για τέσσερα χρόνια. Επέστρεψα πάλι στον Ολυμπιακό Βόλου το 1987 και έπαιξα στην Α’ Εθνική. Μετά Δόξα Βύρωνα, Αναγέννηση Καρδίτσας και ξανά Ολυμπιακό Βόλου. Έπαιξα όμως για τρία χρόνια βασικός στην Εθνική Νέων και στην Εθνική Ελπίδων. Η πορεία μου έκλεισε στον Ολυμπιακό Βόλου το 1996.

Ακόμη θυμάμαι εκείνη τη μέρα που πάτησα το γήπεδο με τη φανέλα του Ολυμπιακού Βόλου. Ζούσα ένα όνειρο! Είναι αξέχαστη η στιγμή αυτή.

Όπου κι αν πηγαίνατε, πάντα επιστρέφατε στον Ολυμπιακό Βόλου…

Ήμουν επαγγελματίας. Ήθελα να παίξω στην Α’ Εθνική περισσότερο. Πάντα όμως ο Ολυμπιακός Βόλου ήταν το λιμάνι μου, η ομάδα της καρδιάς μου… Δυστυχώς σταμάτησα γιατί χτύπησα το γόνατό μου, ενώ εξαιτίας της εργασίας μου δεν μπορούσα να συμμετέχω στις προπονήσεις. Τότε ο Ολυμπιακός Βόλου ήταν στη Γ’ Εθνική.

Πλέον είστε πρόεδρος του Συλλόγου Παλαιμάχων του Ολυμπιακού Βόλου. Πως είναι να υπηρετείτε την ομάδα από αυτό το πόστο;

Δυστυχώς δύσκολα. Λίγοι ασχολούνται με τους παλαιμάχους. Είναι κρίμα που δεν στηρίζουν την ιστορία του Συλλόγου. Μέχρι στιγμής όλα όσα έχουν γίνει οφείλονται στον Γιάννη Θεοδωρίδη και τον Σωτήρη Γκανάτσιο.  Αυτοί οι δύο άνθρωποι τρέχουν για τους παλαιμάχους.

Πηγαίνετε γήπεδο; Υπάρχουν φορές που θέλετε να ορμήσετε και να παίξετε κι εσείς;

Πηγαίνω ανελλιπώς στο γήπεδο. Έχω 18 χρόνια να παίξω μπάλα. Το έχω συνειδητοποιήσει. Δεν κατηγορώ όμως ποτέ τους παίκτες όταν κάνουν κάτι λάθος ή δεν τους βγαίνει κάτι, σε σύγκριση με άλλους φιλάθλους… που τα ξέρουν όλα!

Πως θέλετε να δείτε τον Ολυμπιακό Βόλου;

Όπως πριν από τρία χρόνια. Αλλά τότε η κυβέρνηση με απόφαση δικτατορική οδήγησε την ομάδα στον υποβιβασμό. Κακώς μετά η ομάδα επέστρεψε στην Β’ Εθνική. Ήταν άδικο. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να αγωνιστεί στη Super League. Ήταν το γεγονός που έκοψε την μεγάλη άνοδο της ομάδας. Όμως ο Ολυμπιακός πάλι θα γίνει μεγάλος. Πάντα είναι μεγάλος ο Ολυμπιακό Βόλου, σ’ όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται.

Παλιοί ποδοσφαιριστές, παράγοντες, προπονητές αναφέρουν πάντα το όνομά σας μέσα στους παίκτες του Ολυμπιακού Βόλου που άφησαν εποχή. Πως αισθάνεστε γι΄αυτό;

Αισθάνομαι μεγάλη περηφάνια να λένε καλά λόγια για μένα. Θα ήθελα πολύ και νέοι παίκτες να ακολουθούσαν το δρόμο το δικό μου, αν και τώρα οι περισσότεροι νέοι δεν μας ξέρουν εμάς τους παλιούς. Αλλά θα ήθελα πολύ, μέσα από την ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου να βγουν καλοί παίκτες. Έχω ξεχωρίσει και δυο-τρεις από το τοπικό της Μαγνησίας, που θα μπορούσαν να παίξουν στον Ολυμπιακό Βόλου, πάντα με μεγάλη προσπάθεια και πολλή δουλειά.

Μιλάτε πάντα με συγκινητικά λόγια για τον Ολυμπιακό Βόλου. Έχετε πληγωθεί ποτέ από την οικογένεια του Ολυμπιακού;

Έχω πληγωθεί. Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο δεν με είχε ενημερώσει κανείς. Κανείς δεν μου είπε «Γιώργο δεν θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας». Το έμαθα από την εφημερίδα. Μετά από τόσα χρόνια προσφορά…

Ο Ερασιτέχνης κάνει μια προσπάθεια με τις ακαδημίες, με τα τμήματα προσπαθώντας να προάγει το αθλητικό πνεύμα…

Ο Ερασιτέχνης κάνεις μια πολύ μεγάλη προσπάθεια και όλα τα παιδιά που ασχολούνται με τόσα τμήματα και με τόσες πολλές υποχρεώσεις, είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Θα χρειαστούν όμως τη στήριξη και των φιλάθλων. Γιατί η περισσότερη στήριξη είναι στα λόγια και όχι στα έργα.