Βασίλης Μποτίνος: Η Κόκκινη σαΐτα

Συνεχίζεται η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει ο Α.Σ. Ολυμπιακός Βόλου 1937, όπου διαμέσου της επίσημης ιστοσελίδας του ποδοσφαιρικού τμήματος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προσπαθεί να αναδείξει θέματα, συνεντεύξεις και ιστορίες που αφορούν τον μεγάλο Σύλλογό μας, σε μια προσπάθεια να μείνει ζωντανή η ιστορία του Ολυμπιακού Βόλου.

Είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους μεγαλύτερους να θυμηθούν τα επιτεύγματα της ομάδας μας και για τους νεότερους να τα μάθουν.

Κύριος στόχος όμως,  είναι να καταστεί σαφές προς όλους, ότι ο Ολυμπιακός Βόλου δεν είναι μόνο μία ομάδα, αλλά αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο αυτής της κοινωνίας.

Σήμερα, το www.olympiakosvolou.com θυμάται έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή, που αναδείχθηκε από τον Ολυμπιακό Βόλου και ακολούθησε μία αξιοζήλευτη πορεία, τον Βασίλη Μποτίνο.

Το αφιέρωμα που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα blessedfootball.blogspot.gr.

«Ο Έλληνας αριστερός ακραίος επιθετικός Βασίλης Μποτίνος, γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1944 στην Ανάληψη του Βόλου. Πρόκειται για έναν από τους πιο θεαματικούς ποδοσφαιριστές των ελληνικών γηπέδων και τον κορυφαίο, ίσως, ακραίο επιθετικό που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο!

Με υψηλή τεχνική κατάρτιση, εξαίσια ντρίπλα, εξαιρετική φυσική κατάσταση, ευστοχία και πάνω απ’ όλα, εντυπωσιακό άλμα που ξεπερνούσε το οριζόντιο δοκάρι! Είχε το αβαντάζ να μπορεί να κάνει διπλό επιτόπιο άλμα κι εκεί που έλεγες τον κέρδισε ο αντίπαλος, έπαιρνε την κεφαλιά και την έστελνε στα αντίπαλα δίχτυα. Μεγαλούργησε τη δεκαετία του 1960 με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, αφού προηγουμένως είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στον Ολυμπιακού Βόλου. Στην ομάδα του Πειραιά παρέμεινε μέχρι το 1971, όταν ένας σοβαρός τραυματισμός, αλλά και εξωγηπεδικές παρεμβάσεις πολιτικών παραγόντων της Χούντας έβαλαν πρόωρα τέρμα στην καριέρα του. Υπήρξε 12 φορές διεθνής με την Εθνική Ελλάδας, ενώ κατέκτησε δύο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόπλων, το 1968 και το 1969.

Ήταν ιταλικής καταγωγής, μιας και ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του, ήταν Ιταλός. Το 1958 υπέγραψε το πρώτο του δελτίο με τον Εθνικό Βόλου, που το 1961 συγχωνεύτηκε με τον Ολυμπιακό Βόλου, παίρνοντας για πριμ ένα 20σάρικο! Όταν βγήκε για προθέρμανση με τη δεύτερη ομάδα, ένας φύλακας τον κυνήγησε να τον βγάλει εκτός γηπέδου νομίζοντας ότι ήταν νεαρός φίλαθλος, εξαιτίας του λεπτού αναστήματός του! Μετά από τρία γκολ με τη β΄ ομάδα, ανέβηκε στην πρώτη, όπου έκανε ντεμπούτο εναντίον του Κένταυρου και παρόλο που αρχικά προφασίστηκε κοιλόπονο μόλις είδε τους «… 30άρηδες και μουστακαλήδες αντιπάλους του», μπήκε σηκωτός στο γήπεδο, πέτυχε 2 τέρματα (5-0) και καθιερώθηκε ως επιθετικός!

Έπαιξε στον Ολυμπιακό Βόλου όπου αγωνιζόταν ως σέντερ φορ. Το 1964, ο Γιώργος Δαρίβας, ο παλαίμαχος άσσος των «ερυθρόλευκων» του Πειραιά, έχοντας παρακολουθήσει τον Μποτίνο σ’ ένα παιχνίδι, προσπάθησε να πείσει το ερυθρόλευκο συμβούλιο να τον αποκτήσει. Ο Μποτίνος, την περίοδο αυτή, έχοντας αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού Βόλου με 19 γκολ σε 29 αγώνες, ήταν ένα βήμα από τον Παναθηναϊκό! Είχε αποφασίσει να φύγει για το Κέιπ-Τάουν, στη Νότια Αφρική να παίξει ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα ήταν να πάρει από την στρατολογία το πιστοποιητικό τύπου Α’, με εγγύηση 200.000 δρχ., που θα τα έδινε η ομάδα της Αφρικής για να φύγει στο εξωτερικό. Όλα ήταν έτοιμα με τις βαλίτσες στο χέρι, τον πρόλαβε όμως η αλλαγή του νόμου για το χαρτί της στρατολογίας και δεν το πήρε ποτέ. Λίγες μέρες αργότερα, έφτασε στην παραλία του Βόλου αντιπροσωπεία του Ολυμπιακού Πειραιώς με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο του συλλόγου κ. Σηφαλάκη. Πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό Πειραιώς με 30.000 δρχ. μόλις, παρά το γεγονός ότι ενδιαφέρον για την απόκτησή του είχαν εκφράσει τόσο ο Πανιώνιος όσο και ο Ηρακλής.

Με τον Ζαχαρία Λυκουρίνο, σε αγώνα Ολυμπιακός-Αιγάλεω

Ντεμπούτο με τα ερυθρόλευκα έκανε εναντίον της ΑΕ Νίκαιας σκοράροντας 4 φορές, στη νίκη με 7-1. Τον πρώτο χρόνο του 1964 για τον Μποτίνο ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, ο Ολυμπιακός δεν του προσφέρει τροφή και στέγη και περιφέρεται σε μικρά ξενοδοχεία. Το πρώτο ήταν στην πλατεία Κοτζιά και το δεύτερο στο Μοσχάτο. Κάποιο μικρό διάστημα τον φιλοξένησε στο σπίτι του ο Θρυλικός Φόντακας, ο αδερφός του Γιώργου Σιδέρη για να τρώει σπιτίσιο φαγητό. Τον επόμενο χρόνο νοίκιασε ένα σπίτι στο Μοσχάτο μαζί με τον Ορέστη Παυλίδη. Ώσπου αναγκάσθηκε η μητέρα του Μποτίνου να κατέβει να τον περιποιείται. Την 9η αγωνιστική του πρωταθλήματος, μια ιστορική μέρα, στις 6 Δεκεμβρίου του 1964 για τους δυο Βολιώτες παίκτες του Ολυμπιακού, παίζουν Ολυμπιακός-Προοδευτική στο Καραϊσκάκη με τελικό σκορ 0-3.

Eκείνη τη χρονιά η Προοδευτική ήταν μεγάλη ομάδα με τερματοφύλακα τον Γιάννη Φρονιμίδη και τερμάτισε 4η. Για τον Νίκο Τζίνη ήταν το τελευταίο του παιχνίδι στον Ολυμπιακό και για τον Βασίλη Μποτίνο είναι το πρώτο του επίσημο παιχνίδι στον Ολυμπιακό. Οι παράγοντες της ομάδας του Πειραιά δεν αργούν να καταλάβουν ότι απέκτησαν ένα εκπληκτικό και αέρινο εξτρέμ σχεδόν τσάμπα. Ο Μποτίνος ήταν ένας απίστευτος παίκτης. Το μόνο μειονέκτημα του ήταν τα αχαλιναγώγητα νεύρα του. Τα είχε όλα ντρίμπλα, ταχύτητα, μέση, άλμα, κεφαλιά, σουτ, σκοράρισμα. Αν έπαιζε τότε στην Ευρώπη, που τον ζήταγαν πολλές ομάδες, θα ήταν το όνομα του γραμμένο σαν ένα από τα καλύτερα εξτρέμ του κόσμου.

Στην ομάδα του Πειραιά αγωνίστηκε με επιτυχία ως αριστερός ακραίος κυνηγός, παραμένοντας μέχρι το 1971 όταν ένας σοβαρός τραυματισμός καθώς και εξω-αγωνιστικές παρεμβάσεις πολιτικών παραγόντων της Χούντας, έβαλαν πρόωρα τέρμα στην καριέρα του. Σε μια προπόνηση τραυματίστηκε με σοβαρή θλάση. Ήταν η αρχή ενός Γολγοθά για τον Μποτίνο που του σημάδευσε όλη του τη ζωή. Το καθοριστικό ματς ήταν το επόμενο στη Βέροια, 0-0 στις 17 Ιανουαρίου του 1971. Εκεί κατά την διάρκεια του αγώνα, κόπηκε ο ένας μυς από τον τετρακέφαλο του δεξιού ποδιού του. Σταμάτησε να παίζει και έψαξε γιατρούς από μόνος του να γίνει καλά το πόδι του. Ο Ολυμπιακός δεν του έδωσε καμιά σημασία, αφού τότε τις ομάδες τις ήλεγχε το καθεστώς και ο Μποτίνος δεν ήταν αρεστός! Ο μόνος που ενδιαφέρθηκε και του γλίτωσε το πόδι από γάγγραινα ήταν ο Φέρεντς Πούσκας (Ferenc Puskás), ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού που τον πήγε στον γιατρό της Ρεάλ Μαδρίτης, τον Χούλιο Κίλεζ (Julio Kilez) και τον χειρούργησε την επόμενη μέρα.

Θέλησε να φύγει από τον Ολυμπιακό, αφού το διάστημα της αποθεραπείας του ήταν μεγάλο, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» δεν το έδιναν το δελτίο φοβούμενοι ότι θα πάει στον Παναθηναϊκό.  Τελικά δεν πήγε στον Παναθηναϊκό, αφού ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης, ο χουντικός υπουργός Αθλητισμού, έδωσε απαγορευτικό. Έκανε και 2η  εγχείρηση, στην Γερμανία και αφού δεν του έστελνε χρήματα η ομάδα του έδωσαν ο αδερφός του και οι φίλοι του (10.000 μάρκα)!

Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα (1965/66 και 1966/67), αλλά και 2 κύπελλα (1968: 1-0 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και το 1971: 3-1 τον ΠΑΟΚ των Γιάννη Γούναρη, Χρήστου Τερζανίδη, Σταύρου Σαράφη και Γιώργου Κούδα). Επανήλθε από τον σοβαρότατο τραυματισμό του και το 1972 αγωνίστηκε με την φανέλα του Παναιγιάλειου στην Β’ Εθνική. Η τελευταία σεζόν που αγωνίστηκε ήταν η 1973/74, όταν και ολοκλήρωσε την καριέρα του, μόλις στα 30 του χρόνια, παίζοντας για 1 χρόνο στον Πανιώνιο.

Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε από το 1967 έως το 1969. Είχε 12 συμμετοχές και 3 τέρματα, ενώ  κατέκτησε 2 φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων, το 1968 και το 1969. Ο ίδιος, θεωρεί την ομάδα του 1969 ως την καλύτερη όλων των εποχών. Ξεχωρίζει το 4-2 επί της θρυλικής Πορτογαλίας του Εουσέμπιο (Eusebio) με τον Έλληνα προπονητή Νταν Γεωργιάδη να εμψυχώνει τους παίχτες, προβλέποντας το σκορ:

«Τι σας κάνανε; Σας σκότωσαν τη μάνα; 4 γκολ θα ρίξετε»!!

Αξέχαστο γκολ με την Εθνική θεωρεί το 2ο, εναντίον της Ελβετίας στο Καυταντζόγλειο, το 1969

«Γίνεται μια σέντρα από τον Κούδα, βγαίνει ο τερματοφύλακας, πηδάω στον αέρα και βρίσκεται το κεφάλι μου 30 πόντους πιο ψηλά από τα χέρια του! Την καρφώνω στα δίχτυα. Ε, αυτή τη φάση, μετά από ένα μήνα που βρέθηκα στη Ζυρίχη, την είδα κρεμασμένη σε μεγάλο πόστερ»!

Σε ότι άθλημα δοκίμαζε ήταν πρώτος και εξαιρετικός στο άλμα εις μήκος. Το 1964 έγινε φοιτητής της Γυμναστικής Ακαδημίας κάνοντας τριπλούν και μήκος. Μάλιστα όπως λέει ο ίδιος:

«Όταν το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος ήταν 7.5 μ., εγώ μπήκα στην καρβουνόσκονη με το δεξί πόδι τραυματισμένο από το ποδόσφαιρο, ήμουν δεξιοπόδαρος, πάτησα με το αριστερό και έκανα 7.07. Έπαθαν πλάκα όλοι»!

Ο Μποτίνος στάζει μέλι για τον προπονητή του Ούγγρο Μάρτον Μπούκοβι (Márton Bukovi)

«Τολμάω να πω ότι τον αγάπησα όσο και τον πατέρα μου. Μεγάλος προπονητής, ήταν δάσκαλος. Πολλές φορές δεν είχαμε λεφτά και πηγαίναμε και του λέγαμε πατέρα, δάνεισε μας ένα χιλιάρικο. Όταν πήγαινες να του δώσεις πίσω το χιλιάρικο, δεν το δεχότανε με τίποτα! Μεγαλείο ψυχής, μιλάμε για τεράστιο άνθρωπο».

Αρνήθηκε πρόταση από ομάδα της Βραζιλίας, επειδή όπως είχε πει χαρακτηριστικά …

«πού ν’ αφήσω μοναχή της την κυρά-Ελένη και να τρέχω στις … Βραζιλίες για να κάνω καριέρα»

Είχε κοντραριστεί με τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1967, έπαιζαν Ολυμπιακός-Απόλλωνας Αθηνών στο Καραϊσκάκη για την 13η αγωνιστική. Το ημίχρονο λήγει 2-0 με γκολ του Μποτίνου και του Γιώργου Σιδέρη. Ο Μποτίνος έχει κάποιο πρόβλημα με τις τάπες των παπουτσιών και ζητάει από τον Τάκη Κτενά αλλαγή παπουτσιών. Κάτι γίνεται, ο Κτενάς δεν του δίνει σημασία και ο Μποτίνος του πετάει το παπούτσι. Βλέπει τη φάση ένας τύπος κοντός με πολιτικά και πιάνει τον Μποτίνο από το γιακά και του λέει «… θα σε βγάλω έξω από την ομάδα, θα σε τελειώσω, θα μιλάς καλύτερα στον Κτενά …».  Ο Μποτίνος αντιδρά ενστικτωδώς και του δίνει μια δυνατή σφαλιάρα. Τρέχει ο Θανάσης Σούλης (Κίνλεϊ) και μπαίνει στη μέση λέγοντας στον Μποτίνο « … τι έκανες μωρέ ξέρεις ποιόν κτύπησες;» – «Όχι, ποιόν;», απαντάει ο Μποτίνος, «… είναι ο νέος Γενικός Αρχηγός του Ολυμπιακού, ο Συνταγματάρχης Παπαποστόλου!». Όλοι πάγωσαν. Ο Ολυμπιακός βγήκε στο Β’ ημίχρονο με 10 παίκτες, ο κόσμος κατάλαβε, έμαθε τι έγινε στα αποδυτήρια και απαιτούσε να ξαναβγεί στην ενδεκάδα ο Μποτίνος. Σε 10 λεπτά ήταν πάλι στη θέση του και μάλιστα έβαλε και το 4ο γκολ του αγώνα που έληξε 4-0.

Από τότε έγινε «κόκκινο πανί» για το καθεστώς και για τον ίδιο τον Παπαποστόλου: «Περνούσε κάθε τόσο έξω από το σπίτι μου και απειλούσε τους γονείς μου, την μάνα και τον πατέρα μου. Τους έλεγε ‘’ …τον γιο σου τον νταή θα τον περάσω στρατοδικείο’’. Έκλαιγε η μάνα μου και εγώ δεν γνώριζα τίποτα… Μέχρι που κάποια στιγμή μου το είπαν οι γείτονες, μου είπαν πως έρχεται ένας στρατιωτικός με δύο ΛΟΚατζήδες, σε ένα τζιπ και απειλεί τους δικούς σου». Υπήρχε και ένα 2ο  περιστατικό με τον Παπαποστόλου, τότε που ο συνταγματάρχης της Χούντας τράβηξε πιστόλι και μπήκε στη μέση ο Γιώργος Σιδέρης. «Πήγα να πάρω τα εισιτήρια μου… Μου λέει ο Τραυλός ‘’Βασίλη, δεν έχω για σένα εισιτήρια’’, εγώ ζήτησα εξηγήσεις από τον συνταγματάρχη και όχι με το καλύτερο ύφος, λέγοντας ‘’ποιος μ…ς το αποφάσισε’’, ‘’εγώ’’ είπε αυτός και πήγε να τραβήξει πιστόλι αλλά μπήκε στη μέση ο Σιδέρης».

Υπήρχε κάποιος μπάρμπα-Νικόλας στο «Καραϊσκάκης» που πουλούσε σπόρια κι από την αρχή του αγώνα ασχολούνταν μόνο με τον Μποτίνο, φωνάζοντας:

«Η Μποτίνα η τρελή, η Μποτίνα η ερωτιάρα» (!!!)

Το 1968, ο Νίκος Γουλανδρής ακούγοντας τον Μπούκοβι να φωνάζει τον Μποτίνο για κατάχρηση ντρίπλας του είπε πως κάθε φορά που θα έδινε τη μπάλα με 1 – 2 ντρίπλες θα έπαιρνε μπόνους 2.000δρχ! Ο 24χρονος αστέρας πέρναγε μόνος του όλη την αντίπαλη ομάδα και απαντούσε μετά στον εξοργισμένο Πρόεδρο:

«Μπορούσα να χαλάσω το χατίρι του κόσμου;» και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι!!