«83 ετών ο Ολυμπιακός Βόλου. Εκεί είμαι κι εγώ» λέει ο Ιάσων Χατζής προσπαθώντας να ξεχωρίσει όλα τα γεγονότα που ο ίδιος έζησε ως εξωδιοικητικός αρχικά και στη συνέχεια ακόμη και ως αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού Βόλου, μέχρι και το 1979. Στα γραφεία του Ερασιτέχνη, κοιτά τα κύπελλα και τα μετάλλια που βρίσκονται στην τροπαιοθήκη και συνεχίζει να σχολιάζει: «Από το 1979 που έφυγα λόγω κάποιων καταστάσεων έκανα 32 χρόνια να πάω στο γήπεδο».
83 ετών λοιπόν γίνεται σήμερα ο Ολυμπιακός Βόλου, με γενέθλια ημέρα τη 2α Ιουνίου 1937, αν και ως οντότητα άρχισε ήδη στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου Βόλου να δημιουργείται το 1935. Εκεί τα παιδιά της γειτονιάς δημιούργησαν τον «Μικρό Ολυμπιακό», για να έρθει η επισημοποίηση το 1937 με πρώτο πρόεδρο και πρωτεργάτη αυτής της προσπάθειας τον Απόστολο Πουργιά ως Ολυμπιακός Βόλου. Από το 1935 οι παίκτες της β’ ομάδας του Κενταύρου Βόλου ασχολούνταν με τον «μικρό αδελφό» του Ολυμπιακού Πειραιώς όπως έλεγαν τότε, για να αλλάξουν τα δεδομένα στη συνέχεια και η ομάδα του Βόλου να αποκτήσει επίσημη υπόσταση. H υπόσταση νομικά έλαβε σάρκα και οστά τον επόμενο Ιούλιο, και από εκεί άρχισε η μακρόχρονη πορεία.
Οι δυνατές ρίζες
Από τα πρώτα αποδυτήρια του συλλόγου στο μαγαζί της οδού Μεφσούτ και τη χρήση του γηπέδου στην έκταση του κυνηγετικού συλλόγου στον Άναυρο (που ο Ολυμπιακός Βόλου δεν κατάφερε ποτέ να τον κάνει ιδιόκτητο) πέρασαν χρόνια, με παρουσίες στην Α’ Εθνική, με ευρωπαϊκή πορεία, έστω κι αν αυτή διεκόπη βίαια, και τον Ιάσονα Χατζή να θυμάται ότι ο ίδιος παρακολουθούσε την ομάδα από δέκα ετών. «Ο Ολυμπιακός Βόλου έχει μεγάλες, δυνατές ρίζες που δεν μπορεί να τις σβήσει κανείς. Είναι ένα ιστορικό σωματείο που προέρχεται μέσα από τον Β’ ΠΠ. Εγώ είχα την τύχη ή την ατυχία, ο πεθερός μου να είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού Βόλου, ο Νίκος Κατσάνος το 1937 μαζί με τον Πουργιά. Τον Ολυμπιακό τον παρακολουθούσα από τα δέκα μου χρόνια. Από εκεί και πέρα υπήρξα υπάλληλος για μία δεκαετία του Παναγή, που υπήρξε πρόεδρος της ομάδας και εκεί στην εταιρεία γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης με τον Εθνικό, για να γίνει ο Εθνικός Ολυμπιακός Βόλου το 1964. Και από το 1967 με δική μου παρότρυνση είχε μπει πρόεδρος ο Δ. Αλμπανέζος και καταφέραμε να πάρουμε την άνοδο στην Α’ Εθνική» θυμάται επίσης, όπως και πολλά άλλα…
«Αυτό που κρατάω είναι η αγάπη που υπήρχε για εκείνη την ομάδα, η οικονομική συμμετοχή χωρίς να έχουμε ανταλλάγματα ή να χρεώσουμε κάποιον παράγοντα και να στείλουμε κατασχέσεις. Υπήρχε αγάπη και εντοπιότητα, ήταν δικοί μας παίκτες. Μπορεί να γίνει αλλά θέλει σχέδιο και επιμονή. Βέβαια έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο έχοντας γίνει επαγγελματικό, που νοσεί και είναι σε μία αδράνεια αρκετά χρόνια. Εμείς δεν είχαμε τα μέσα τότε, εμείς πληρώναμε και κάθε Δευτέρα, ήμαστε 11 άτομα και βάζαμε τα λεφτά και πληρώναμε. Όταν φύγαμε ο Ολυμπιακός Βόλου ήταν καθαρός» συμπλήρωσε επίσης.
Οι πρώτοι αγώνες
Ήδη το 1937 δόθηκαν και τα πρώτα επίσημα παιχνίδια, στο αποκαλούμενο «Κύπελλο Πάσχα», με τον Ολυμπιακό Βόλου να αντιμετωπίζει τη Νίκη Βόλου, τον Κεραυνό, τον Απόλλωνα και τον Οδυσσέα, φτάνοντας μάλιστα στην κατάκτηση του τροπαίου. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ενώ στο πρώτο πρωτάθλημα Θεσσαλίας που πήρε τερμάτισε 3ος (πίσω από τη Νίκη και τον Κένταυρο. Τις δύο επόμενες περιόδους όμως, κυριάρχησε, φτάνοντας σε ισάριθμες κατακτήσεις (με προπονητή τον Δ. Τζαμτζή), όπως αναφέρεται και στο βιβλίο «Εθν. Ολυμπιακός-50 χρόνια ιστορία» με συγγραφέα τον Γιώργο Καρεκλίδη.
«Συζητήσεις έγιναν αλλά…»
Εθνικός Ολυμπιακός Βόλου λοιπόν… Αυτό προέκυψε το 1961, όταν ο Ολυμπιακός Βόλου έγινε ένα με τον Εθνικό, διατηρώντας αυτήν την ονομασία που διατήρησε ως το 2008. Τη δεκαετία του 1960 εξάλλου οι κινήσεις για συνένωση σωματείων ήταν συχνές και πολλές φορές αποτελεσματικές, ήδη από τη δεκαετία του 1950.
«Από το 1964 είχαμε πάρει απόφαση 2 φορές στη ΓΣ να κάνουμε μία ομάδα με τη Νίκη. Ήταν τότε που Ολυμπιακός Βόλου έπαιρνε επανειλημμένως την κατηγορία στην Α’ Εθνική. Επειδή τότε δεν υπήρχαν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες είχαμε αποφασίσει τότε να κάνουμε μία ομάδα. Πήγαμε δύο φορές στη Γενική Συνέλευση της Νίκης που δεν αποδέχτηκε την απόφαση» θυμάται ο Ιάσων Χατζής. Τελικά δεν έγινε η συγχώνευση, ενώ: «Ακόμη και η Χούντα που προσπάθησε και αυτή να κάνει μία ομάδα, αλλά απέτυχε πάλι, με τη Νίκη να είναι αρνητική. Από εκεί και πέρα σταμάτησαν οι προσπάθειες. Μεταξύ των πρωτεργατών εκείνης της προσπάθειας ήταν και ο τότε πρόεδρος της ΕΠΣΘ, Κώστας Τσιριγκάκης. Τελικά παρά τις συζητήσεις δεν έγινε ποτέ μία ομάδα. Ο Ολυμπιακός Βόλου είχε το πλεονέκτημα να έχει παράγοντες με ανοιχτό μυαλό. Για να έχεις δυνατότητες έπρεπε να έχεις μία δυνατή ομάδα».
Η «Αθλητική Ένωση Βόλου» δεν έγινε λοιπόν ποτέ, αν και την περίοδο 1965-66, Ολυμπιακός Βόλου, Νίκη Βόλου και Μαγνησιακός έφτασαν πολύ κοντά στο να γίνουν ένας σύλλογος.
Όσον αφορά τη Χούντα και τις δικές της προσπάθειες; Αυτές ήταν πρωτοβουλία του συνταγματάρχη Σπ. Πορφύρη, στρατιωτικού διοικητή του Βόλου και Βολιώτη στην καταγωγή, μετά την άνοδο του Ολυμπιακού Βόλου στην Α’ Εθνική. Συζητήσεις επί συζητήσεων έγιναν αλλά κοινός τόπος δεν βρέθηκε ποτέ, ακόμη και όταν ο συνταγματάρχης Πορφύρης εμφανιζόταν αποφασισμένος να πάρει δυναμικές αποφάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Ήταν άλλωστε η εποχή του «γύψου» και του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Πρώτη φορά στην Α’ Εθνική
Την περίοδο 1966-67 Ο Ολυμπιακός Βόλου αναδείχθηκε πρωταθλητής Β’ Εθνικής, όταν πρώτος στον όμιλό του και κλήθηκε στη συνέχεια να δώσει αγώνες μίνι πρωταθλήματος με την Καβάλα και την Ελευσίνα.
Αρχικά ήρθε 0-0 με την Καβάλα, για να επικρατήσει στη συνέχεια σε βάρος της Ελευσίνας 1-0 με τέρμα του Συνετόπουλου. Όμως στη συνέχεια ήρθε η ισοπαλία 1-1 με την Καβάλα στον Βόλο και ήττα στην Ελευσίνα με 2-1. Μοιραία η υπόθεση άνοδος κρίθηκε σε αγώνες μπαράζ στη Λαμία, με τους «ερυθρόλευκους» να μένουν στο 0-0 με την Καβάλα και πάλι, ενώ η Ελευσίνα κέρδισε τους «Αργοναύτες» με 3-1. Η άνοδος κρίθηκε μεταξύ Ολυμπιακού Βόλου και Ελευσίνας, με το βολιώτικο σύνολο να επικρατεί 2-1 με τέρματα των Μαλάκου, Τσαμπαλού και να βγαίνει στην Α’ Εθνική!
Ο Συνετόπουλος και ο Δομάζος
Οι ανέκδοτες ιστορίες είναι πάμπολλες, με άλλες να λέγονται και άλλες να μένουν καλά κλεισμένες στο χρονοντούλαπο. Μία από αυτές που λέγεται έχει να κάνει με τον αείμνηστο Τάκη Συνετόπουλο και τον Μίμη Δομάζο!
«Ήρθε ένας πρόεδρος του Παναθηναϊκού, ο Σαλίβερος, στην επιχείρηση που είχα με τον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού Βόλου, τον Αλμπανέζο. Ήρθε ο Σαλίβερος για να πάρει τον Συνετόπουλο. Του είπα λοιπόν ότι εμείς θέλαμε να βγούμε στην Α’ Εθνική, οπότε για να δώσουμε τον Συνετόπουλο έπρεπε να μας δώσουν τον Δομάζο! Ήταν περίπου το 1967. Δεν μας έδωσαν τον Δομάζο, οπότε δεν δώσαμε και τον Συνετόπουλο. Πήγε όμως στον Ολυμπιακό και πήραμε κάποια ανταλλάγματα και έτσι δυναμώσαμε» θυμάται ο κ. Χατζής.
Η πορεία του Ολυμπιακού Βόλου στο μπάσκετ: Ο πρώτος τίτλος στη… Θεσσαλονίκη!
Από το 1952 ο Ολυμπιακός Βόλου απέκτησε ανδρικό τμήμα μπάσκετ, έχοντας σταθερή παρουσία σε εθνικές κατηγορίες, με τα σκαμπανεβάσματά του βέβαια, αλλά και με παίκτες που έκαναν τη διαφορά στο πανελλήνιο και όχι μόνο στερέωμα.
Ο «αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ, Βασίλης Γκούμας, προέρχεται άλλωστε από τα σπλάχνα του Ολυμπιακού Βόλου, Βασίλης Γκούμας, πριν αναχωρήσει για την Αθήνα και τον Πανελλήνιο σε ηλικία μόλις 15 ετών, ξεπερνώντας τους 11 χιλιάδες πόντους σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας, με τον Πανελλήνιο, την ΑΕΚ και τον Ηλυσιακό. Την ίδια στιγμή οι μπασκετικοί του Ολυμπιακού Βόλου στέκονται στα ονόματα των Παναγιώτη Λιαδέλη και Νίκου Μπουντούρη, που έχουν κάνει μεγάλη πορεία στο άθλημα, τόσο εντός όσο και εκτός ελληνικών συνόρων».
Όμως, ο πρώτος πανελλήνιος τίτλος ήρθε από τη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου, που ιδρύθηκε το 1971 από κορίτσια που συμμετείχαν προηγουμένως σε σχολικό πρωτάθλημα.
Ο προπονητής της ομάδας, Τάκης Παπουτσής, μίλησε στο «Magnesiasports» και θυμάται: «Ήταν το 1970 όταν η τότε γυμνάστρια του Γυμνασίου Θηλέων, Μαρία Παλιούρα, με παρακάλεσε να τη βοηθήσω στις προπονήσεις. Η ομάδα πέρασε από τους αγώνες του Βόλου και στην Κεντρική Ελλάδα και πήγαν στα τελικά, για να προκριθεί στον τελικό με αντίπαλο το Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών, και τον αγώνα να γίνεται στο Παναθηναϊκό Στάδιο, μπροστά σε 30 χιλιάδες φιλάθλους. Εγώ δεν πήγα στον τελικό γιατί δεν ήμουν εκπαιδευτικός» θυμάται, με τον πρώτο «ερυθρόλευκο» τίτλο να έρχεται στο πρωτάθλημα… Θεσσαλονίκης! «Μιλήσαμε με τον τότε πρόεδρο, τον Τάκη Παναγή και κάναμε την ομάδα, αλλά αντιπάλους δεν είχαμε! Βρήκαμε τότε μία λύση με τον κο Κυνηγόπουλο από τη Θεσσαλονίκη, να συμμετάσχει η ομάδα στο πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης, με την προϋπόθεση ότι όλα τα παιχνίδια θα γίνονται εκεί. Την τρίτη χρονιά πήραμε το πρωάθλημα και έγραφαν οι εφημερίδες ότι πρωταθλητής Θεσσαλονίκης είναι ο Ολυμπιακός Βόλου και δημιουργήθηκε ζήτημα αποβολής μας από τη διοργάνωση! Από εκείνη την ημέρα συμμετείχαμε και στα πανελλήνια πρωταθλήματα κάθε καλοκαίρι, αποκτώντας εμπειρίες» θυμάται χαρακτηριστικά.
«Είχαν πάρα πολύ πάθος τα κορίτσια και κάναμε προπονήσεις στο ανοιχτό γήπεδο στην πίσω πλευρά του Εθνικού Σταδίου», λέει ο Τάκης Παπουτσής και συμπληρώνει: «Ερχόταν τότε ο προπονητής της ομάδας ποδοσφαίρου, ο Αντώνης Γεωργιάδης και έλεγε στους παίκτες του: «Δεν βλέπετε; Τα κορίτσια κάνουν προπόνηση με βροχή κι εσείς χαριεντίζεστε».
Η μοναδική ομάδα…
Όσον αφορά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1978; «Παίξαμε το τρίτο πανελλήνιο πρωτάθλημα που είχε αποφασίσει η ΕΟΚ να γίνει στον Βόλο. Συμμετείχαν ο Σπόρτινγκ, η Γλυφάδα και ο Μελιτέας Θεσσαλονίκης μαζί με τον Ολυμπιακό Βόλου. Κερδίσαμε τον Μελιτέα, ο Σπόρτινγκ τη Γλυφάδα, την οποία εμείς αντιμετωπίσαμε τη δεύτερη αγωνιστική. Εκεί κερδίζαμε μέχρι ενός σημείου, και κάποια στιγμή επιδιώκοντας την ανατροπή, η Γλυφάδα αποχώρησε διαμαρτυρόμενη για μία απόφαση του διαιτητή! Η ΕΟΚ μας έδωσε τη νίκη και στις 2 Ιουλίου του 1978, κερδίσαμε 49-40 τον Σπόρτιγκ και πήραμε το πρωτάθλημα Ελλάδας» σημειώνει ο προπονητής της ομάδας. Ο Ολυμπιακός Βόλου ήταν η πρώτη γυναικεία ομάδα εκτός Αθήνας-Θεσσαλονίκης, και η μοναδική επαρχιακή που κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια
Ακολούθησαν οι διπλοί αγώνες με την Ελιζούρ του Τελ Αβίβ για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, μία τεράστια δύναμη της εποχής. Μετά το ταξίδι στο Ισραήλ, ο επαναληπτικός δεν έγινε στον Βόλο αλλά στη Λάρισα, γιατί χρειαζόταν κλειστό γήπεδο μπάσκετ που στη Μαγνησία δεν υπήρχε τότε!
Η «ερυθρόλευκη» οικογένεια
Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο, ή το μπάσκετ (ανδρών και γυναικών), που δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή στους κόλπους του Ολυμπιακού Βόλου, καθώς συνολικά έξι τμήματα υπάρχουν αυτή τη στιγμή (επτά αν αναλογιστεί κανείς ότι πάλη και τζούντο έχουν κοινή δράση), με την «ερυθρόλευκη» οικογένεια να έχει αναπτυχθεί αρκετά.
Παλαιότερα υπήρξε προσπάθεια και για ομάδα πόλο που δεν ευδοκίμησε, ωστόσο ηλικιακά, μετά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ έρχεται το τμήμα Άρσης Βαρών, δραστηριοποιούμενο ήδη από το 1987, με ένα σταθερό τμήμα περίπου 15 ατόμων, τόσο αγόρια όσο και κορίτσια.
«Εμείς εργαζόμαστε μόνο στο αγωνιστικό, έχοντας διακρίσεις σε πανελλήνια παίδων και κορασίδων» θα πει ο πρωτεργάτης του τμήματος, Χαράλαμπος Μπορτζέλης, ενώ συμπληρώνει: «Από τα τέσσερα παιδά μου, τα τρία κορίτσια πέρασαν από το άθλημα και η μικρή μου κόρη πήρε το 2014 την πρώτη θέση στις κορασίδες. Πέρυσι ο μικρός μου γιος, Γιώργος βγήκε πέρυσι δεύτερος στο πανελλήνιο Παίδων. Αλλά μέχρι εκεί»,
Όντας από την πρώτη ημέρα στην Άρση Βαρών, με την ενίσχυση από όλες τις πλευρές να μην είναι αυτή που θα έπρεπε, θα αναφέρει επίσης και το μότο του τμήματος Άρσης Βαρών. «Άρση βαρών χωρίς φάρμακα και λιπάσματα» θα πει ο κ. Μπορτζέλης.
Υψηλοί στόχοι για το βόλεϊ γυναικών
Προσπάθειες για ομάδα βόλεϊ είχαν γίνει και στο παρελθόν, ωστόσο αυτή ευόδωσε το 2013, με τη συμμετοχή του τμήματος γυναικών στο πρωτάθλημα της ΕΣΠΕΚΕΛ.
Δεν μένουμε όμως εκεί, καθώς στοχεύουμε στο κάτι παραπάνω από τη νέα χρονιά» αναφέρει ο γραμματέας του τμήματος Δημήτρης Μουρτζίνος, με τις βλέψεις να είναι υψηλές. Άλλωστε, ήδη προπονητής της ομάδας έχει αναλάβει ο Περικλής Ξύδης, ενώ συστηματική δουλειά γίνεται και στις ακαδημίες, που αποτελούν μία ακόμη σημαντική κυψέλη για το άθλημα.
Πάλη-Τζούντο
Στα μαχητικά αθλήματα, ο Ολυμπιακός Βόλου δραστηριοποιείται στην πάλη από το 2014 και στο Τζούντο από το 2017-18, αναφέρει ο υπεύθυνος Σωτήρης Τσόχας, με το ενδιαφέρον των παιδιών ν’ αυξάνεται σε σταθερή βάση.
Ήδη ο Ολυμπιακός Βόλου έχει να επιδείξει στην ελληνορωμαϊκή πάλη και στους νέους άνδρες δύο τρίτες θέσεις σε πανελλήνιο πρωτάιλημα, ενώ εξαιρετική είναι η πορεία σε επίπεδο τζούνιορ, με τις προπονήσεις να γίνονται στο 8ο γυμνάσιο Βόλου, ό που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα ο χώρος.
«Ενδιαφέρον υπάρχει και ο Βόλος αποτελεί έναν από τους πυρήνες στο τζούντο και κάθε χρόνο πάμε και καλύτερα. Είναι δύο ολυμπιακά αθλήματα και ο κόσμος συνεχίζει να δείχνει την προσοχή του» αναφέρει ο Σωτήρης Τσόχας.
Κλασική και τεχνική κολύμβηση
Πόλη με θάλασσα ο Βόλος, οπότε ο υγρός στίβος υπάρχει και στις τάξεις του Ολυμπιακού Βόλου. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε τμήμα εκμάθησης μικρών παιδιών αλλά δεν υπήρχαν αγωνιστικά τμήματα, κάτι που έγινε το 2015, με τμήματα κλασικής αλλά και τεχνικής κολύμβησης.
Αυτή τη στιγμή η κολύμβηση έχει 150 παιδιά, σύμφωνα με τον υπεύθυνο του τμήματος, Αναστάσιο Στάμο, από 3,5 ετών μέχρι και Τρίτη λυκείου και προπονούνται στο κολυμβητήριο του ΕΑΚ. Από διακρίσεις φυσικά και ξεχωρίζει η κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος νέων και νεανίδων τεχνικής κολύμβησης το 2019 από την Ελευθερία Στάμου. Μάλιστα η Στάμου επρόκειτο να συμμετέχει στο Παγκόσμιο Γυναικών στη Ρωσία, που αναβλήθηκε λόγω κορωνοϊού…
Πηγή:magnesiasports
